مدیریت فرآیند التهاب در ورزش
مکانیسم التهاب :
هرگاه به قسمتی از بافت های بدن آسیب می رسد، اولین سد دفاعی بدن از بین رفته و راه برای ورود میکروب ها به فضای میان بافتی باز می شود.
در اولین قدم فاگوسیت کننده های قدیمی موجود در مایع میان بافتی به ویژه ماستوسیت ها وارد عمل می شوند تا با میکروب های ورودی مبارزه کنند.
همان طور که می دانید ماستوسیت ها دسته ای از فاگوسیت کننده ها هستند که در محل حضورشان، ماده ای به نام هیستامین ترشح می کنند.
هیستامین مستقیما روی عروق اثر می گذارد و سبب گشاد شدن و افزایش نفوذپذیری رگ ها در ناحیه آسیب دیده می شود.
نتیجه این تغییرات به ترتیب افزایش جریان خون و خروج پلاسما از رگ در آن ناحیه است که پیامد آن بروز نشانه های التهاب از جمله قرمزی، تورم ، گرما و فراخوانده شدن گلبول های سفید خون به محل آسیب دیده است.
این گلبول های سفید همان نوتروفیل ها و مونوسیت ها هستند که به دنبال اثرات هیستامین، رگ خونی را ترک کرده و وارد فضای میان بافتی می شوند.
- نوتروفیل ها بیگانه خوارهای قدرتمندی هستند و به فاگوسیتوز میکروب های ورودی می پردازند.
- مونوسیت ها نیز با افزایش حجم و تغییر شکل به ماکروفاژ تبدیل می شوند تا به نوبه خود در بیگانه خواری شرکت کنند.
در نهایت با پیروزی سربازان دفاعی بدن، کم کم نشانه های پاسخ التهابی به دنبال پاکسازی ناحیه آسیب دیده از بین می رود.
جالب است بدانید که سلول های فاگوسیت کننده قدیمی موجود در مایع میان بافتی و گلبول های سفید ورودی از خون دیگر نمی توانند به رگ های خونی باز گردند!
در ادامه ویودیو به بحث در مورد چگونگی مدیریت التهاب در آسیب های ورزشی می پردازیم. این فیلم در دو قسمت تقدیم شما می گردد.